انتقاد درست
انتقاد به ذاته، کمی گزنده و تلخ است. اما انتقادی سازنده است و دردش کاهش می یابد که همراه با گفتن خوبی های طرف مقابل باشد. به این معنا که زمان بیان بدی های طرف و ایرادهای او ، سعی کنید دنبال خوبی های او نیز بگردید و یاداوری کنید.
یک مثال خوب از انتقاد سازنده :
تو خیلی خوش اخلاقی، خیلی خوب لباس می پوشی، منظم و مرتب هستی. اما اعتماد به نفس کافی نداری. یا خودت را قبول نداری و …
اگر این مورد را در خود اصلاح کنی بهتر از قبل می شوی.
این مدل عنوان کردن چقدر قشنگ تر از این است که تنها ایرادات طرف مقابل را بگوییم. خب مسلم است اگر شخصی به ذاته کمی احساس کمبود کند، با گفتن عیب هایش، حس حقارت در او تقویت می شود. این مورد را هم در نظر بگیریم که هیچ کس بی ایراد نیست.
